XXXVII. Prohibitio barbitondendi diebus festis in civitate Illerdensi an. MCCLVII. (1257)

XXXVII.

Prohibitio barbitondendi diebus festis in civitate Illerdensi an. MCCLVII. (1257) (Vid. pág. 150.)

Regest. 5 Jacobi I. pág. 37.

Approbantes laudabilem consuetudinem quae in civitate Illerdensi inter barbitonsores observari desideratur, ne quis diebus dominicis sive audeat officium exercere, ideo per Nos et nostros ad honorem Dei et Beatae Virginis Matris eius et Sanctorum suorum, necnon et ad decorem civitatis Illerdae praedictae hoc statum (statutum; estatuto y edicto) et edictum ibi facimus perpetuo valiturum, videlicet quod diebus Dominicis, festis Purificationis, Annunciationis, Assumptionis et Nativitatis Beatae Mariae, nec in festis Natalis Domini, Epiphaniae et Assensionis eiusdem, Nativitatis Sancti Johannis Baptistae et omnium Sanctorum nullus barbitonsor radere, (roer: afeitar) aut tonsorare (tonsurar) praesumant alicui personae per se vel per alium in civitate predicta, scilicet a vigilia cuiuslibet festorum praedictorum, postquam tempus advenerit quo quis sine lumine radere non valeat, usque in crastino ipsius festi, quando sine lumine radere possit, nisi personis illis quibus ratione infirmitatis forte sit capud radendum. Ipsorum enim rasuras in hoc statuto nolumus comprendi (comprehendi). Adicimus etiam huic edicto et statuto quod nullus barbitonsor praesumant accomodare alicui personae rasorium sive forfices causa radendi vel tonsorandi in festis iam dictis. Hoc autem statutum et edictum exercendi volumus nedum ad Christianos, sed etiam ad Judeos et Sarracenos barbitonsores tam liberos quam captivos, firmiter statuentes quod quicumque contra hoc statutum et edictum nostrum in aliquo facere attemptaverit sex solidos jaccenses, quocienscumque id attemptent, nomine poenae donet et solvat, cuius poenae Nobis tres solidos et curiae Ilerdensi XII. denarios, paxarie (pahería) XII. denarios, et illis per curiam et paciarios (paheres) institutis ad custodiam et curam habendam super huius statuti observatione residui XII. denarii persolvantur. Mandantes et etc. Datum Ilerdae XV. kalendas octobris anno Domini M.CC.L. septimo. (1257)

Tomo 4, apéndice 18, Jacobi I Arag. regis dipploma, injuriam Gerundensi episcopo

XVIII.

Jacobi I Arag. regis dipploma, in quo se paratum fatetur ad reddendam satisfactionem ob injuriam Gerundensi episcopo illatam.

EX. ARCH. MONAST. DE BENIFAZA.

Nos Jacobus, Dei gratia rex Aragonum &c. ad consilium, et cohortationem fratris Desiderii, domini papae poenitentiarii (a), recognoscimus in facto mutilationis linguae episcopi Gerundensis graviter excessisse, et universalem matrem in eodem facto immaniter offendisse; animum nostrum ira, et indignatio maxima perturbat; propter quod dolentes contriti et humiliati, à Deo, et à summo pontifice ejus vicario in terris veniam suppliciter postulamus, in signum verae contritionis nostrae promittimus quod per litteras nostras patentes à dicto episcopo injuriam passo postulabimus veniam devotè, quod per litteras nostras domino papae supplicabimus, quod non obstantibus litteris et precibus affectuosis, quas pro ejectione ejus de regno nostro direximus (b), faciat quod ei utilius videbitur faciendum. Ita quod si in loco suo ipsum dimiserit, gratum habebimus, et pro injuria illata ecclesiae Gerundensi satisfactionem faciemus, alterum istorum faciendo, aut instruemus hospitale, vel complebimus abbaciam de Beniffazano ordinis cisterciensis jam de novo incoeptam, vel complebimus hospitale Sancti Vincentii in civitate Valentiae, vel aliquos redditus assignabimus ecclesiae Gerundensi, secundum quod domino papae melius videbitur expedire. 

(a) Erat hic fratr. ord. minorum, quem Innocentius IV ad Jac. Arag. regem miserat, ut eum ad hanc dandam satisfactionem hortaretur.  

(b) Ex his conjicitur Jacobum antea ab Innocentio postulasse absolutionem, et exillii sententiae in episcopum latae confirmationem. 

Et quia multi de regnis nostris, credunt (f. credentes) nos contra ordinem praedicatorum indignatos, subtraxerunt eis suam familiaritatem et benefficia, timentes se ex eorum familiaritate nostram malivolentiam incursuros: promittimus quod ad omnia loca regnorum nostrorum, in quibus dicti fratres habent loca, personaliter accedemus, humiliter nos eis reconciliantes, et eosdem ad nostram amorem reducentes pristinum, et populo, et clero earundem civitatum communiter convocatis significabimus nos contra ordinem fratrum praed¡catorum in nullo esse offensos, sed eos diligere volumus, honorare, et promovere (a).
Et praecipiemus quod idem faciant omnes nostri. Et convocabimus curiam praelatorum et nobilium, et civium regnorum nostrorum, coram omnibus super praedicto scelere recognoscentes humiliter culpam nostram, per omnem modum taliter nos humiliantes, quod sicut in magnitudine reatus materiam scandali praebuimus eisdem, ita in maxima nostri humiliatione aedificationis materiam praestabimus Domino concedente. Et haec omnia dicemus et faciemus salva semper conscientia, et praevia veritate. Dat. Valentiae nonas Augusti (b: Ann. 1246). 

(a) Episcopus offensus erat Berengarius de Castellbisbal, ordinis praedicatorum.