Tomo 6, apéndice 43. Decretum Arnalli episc. Ausonensis super ecclesia de Manlleu, anno MCV (1105).

XLIII. 

Decretum Arnalli episc. Ausonensis super ecclesia de Manlleu, anno MCV (1105). 

(V. pág. 224.) 

Ex arch. episc. Vicens. tom. 4. n. 38. 

Regnante Domino nostro Ihesu Christo in perpetuum. Ego Arnallus Dei nutu praesul Ausonensis ecclesiae, cum assensu canonicorum eiusdem sedis Sancti Petri supterius annotatorum, vobis clericis Sanctae Mariae de Mauseolo, praesentibus et futuris, secundum regulam Beati Agustini canonice Deo militantibus in eadem ecclesia, hanc perhenniter facimus libertatem. Quoniam in credita nobis ecclesiarum cura solerti studio nos semper condecet vigilare, consultissimum officii nostri speramus remedium provenire, dum pro utilitatibus ecclesiae, quae debent observari, nostrâ auctoritate iuxta canonum statuta sancimus. Ideoque praesenti firm... mus, ut quicquid in praesentiarum memorata habet ecclesia, vel in perpetuum per Dei gratiam iuste adquisierit, secure ac quiete... possideat inquietudine. Nulli ecclesiasticâ dignitate fulto, neque seculari potestate utriusque sexus erecto liceat de rebus eiusdem ecclesiae aliquid auferre ad dampnum illius, neque ut ullus ibi amplius subrogetur capellanus, sed secundum electionem san(ioris partis) fratrum ibi degentium eiusdem loci ibi prior sublimetur. Si vero quislibet ibi dignus huic officio repertus non fuerit, cuiuslibet loci huic ministerio congruum eligendi potestatem habeant. Quae electio, si regulariter facta fuerit, ab episcopo et eiusdem sedis clericis approbetur. Quod si eiusdem loci fratres hanc electionem secundum Deum statuere noluerint, sive ignoraverint, episcopi electione seu aliorum canonicorum secundum canonicalem regulam ibidem prior praeponatur, qui episcopo et eiusdem sedis clericis secundum Deum obediens existat, et observet cerimonias eius iuxta canonum instituta. Et ecclesiae praetaxatae non prohibeatur divinum officium praeter culpam canonicorum ibi degentium, nisi forte coeterae canonicales ecclesiae per episcopatium vel monasteria propter aliquod piaculum a pontífice vel a clericis sepedictae sedis fuerint interdicta. Laycis ab hac immunitate divini cultus prohibitis, si rebelles extiterint, quod absit, canonicis institutis a sede propensius divulgatis. Si quis autem huius nostri decreti violator extiterit, donec resipiscat, et ecclesiae illi vel canonicis eius satisfaciat, anatematis gladio feriatur, et cum Iuda traditore loris igneis averni perpetim comburatur. Sinodales insuper redditus et ebdomades, et coetera quae reddere solet nostrae sedi, retinemus ad opus eiusdem sedis Sancti Petri. Factum est decretum anno dominicae Incarnationis M.C.V., regis Philippi XLVII. = Bernardus archiepiscopus Toletanae sedis, et sanctae Romanae ecclesiae legatus subscribo. = + Arnallus gratiâ Dei Ausonensis episcopus. = Ego Boso cardinalis subscribo. = Bernardus archidiachonus subscribo. = Berengarius iudex atque sacrista +. = Berengarius Eriballi, canonicus Sancti Petri +. = Petrus Bernardi subscribo. = Guillermus Bernardi, clericus Roturensis subsc. = Berengarius paraphonista hic adsunt sua scripta +. = Raimundus caput scolae +. = Ut res monstravit + sic Poncius ista notavit.

Tomo 4, apéndice 10, Alphonsi de Borgiâ, cardinalis

X.

Ejusdem Alphonsi de Borgiâ, cardinalis, alia epistola ad capitulum eccl. Setabensis, qua post brevem calamitatum sui temporis descriptionem, nepotem suum Rodericum de Borgiâ in ejusdem ecclesiae praecentorem electum indicat. 

EX AUTOGR. IN ARCH. EJUSD. ECCL.

Venerabilibus viris decano et capitulo nostrae collegiatae ecclesiae Xativae, amicis nostris charissimis, A. cardenalis Valentinus.

Venerabiles viri, amici charissimi: facta concordiâ cum regiâ majestate super nostris tribulationibus per viam subsidii generalis, magis est divinum, quam humanum nos vivere; et si homines taceant, lapides sentiunt martyria nostra pro ipsâ diocesi et aliis ecclesiis. Mittimusque omnium revocatoriam regiam, et etiam bullas, et processus apostólicos, ex quibus videbitis nepotem nostrum Rodericum de Borgiâ, sacristam, provisum fore de canonicatu et praecentoriâ ipsius ecclesiae collegiatae; ut duos nepotes, immo filios, matrix ipsa ecclesia, ubi pabulum baptismatis suscepimus, etiam post obitum nostrum teneat. Christo dante; et nos, et ipsi, opportunitate captatâ, ecclesiam ipsam extollemus. Et si malignitus temporum, quae vix necessaria nobis, et aliis dimittit, non impedivisset, desiderium fervens est. In admissione dicti nepotis nostri, el aliis operemini ut de vobis firmiter confidimus. Gaudemus quod per vicarium nostrum magistrum Bou avisati sumus de cultu divino et reformatione morum, silentio, et honestate, eliminatis peccatis publicis, ac concubinatu et de... bonâ voluntate ac prudentiâ nostri officialis. Placeat continuare de bono in melius. Unum non obmittimus quod per litteras dicti vicarii nostri sentimus, quod et si cappellam ereximus sumptuosam saepe... et credentes complacere vobis dicentibus carere domo pro capitulo; et hac de causâ plus debito expendimus; quod jam tenetis domum pro capitulo convenientiorem; et si sic fiat voluntas vestra, quam scire desideramus super hoc. Nam pro nobis facit quod dicta capella sit libera a tenendo ibi capitulum. Sepe contingit verificari illud: Displicet imprudens quando placere putat; ut latius praefatus vicarius noster enarrabit cetera. Et conservet vos Deus feliciter. Romae vicesimâ Januarii. Et recomissum nos facimus devotis orationibus vestris, et totius cleri; nam benè tenentur orare pro nobis.

Tomo 3, apéndice 20, carta, cardenal Quiroga, Gregorio XIII, libro tercero concilios

XX. 

Carta del cardenal Quiroga a Gregorio XIII, la cual envió junto con el libro tercero de concilios (a: Sacada del mismo original.). (V. pág. 185). 

Sanctissimo domino nostro Gregorio XIII. Pont. Max. Gaspar de Quiroga, S. R. E. cardinalis, arch. Tolet., post humillima pedum oscula. S. P. D.

Cùm ad Gratiani editionem, quam V. S. emendatissimam parari iubet, utile iudicasset ut conciliorum Hispaniensium loca, quae ab illo citantur, cum ipsis fontibus, id est gotthicis conciliorum libris, quin in Hispaniam sunt; conferrentur, eius rei curam mihi V. B. benignissime iniunxit. Itaque statim diligentem operam dedi, ut nostratia concilia, quae typis mandata feruntur, ex vetustis codicibus monasterii S. Laurentii regii emendarentur, earumque collationum librum ad V. S. missi, additis etiam quinque posterioribus conciliis Toletanis, et uno Emeritensi, quae tametsi à Gratiano citantur, in vulgus tamen hactenus minime prodierunt. Cum vero praeterea alia concilia Hispaniensia, et praesertim Toletana apud nos esse affirmasem, illaque a V. S denuo postulari intelligerem, altero libro concilia viginti nondum edita, quae partim sub gotthis, partim post gotthos, sed olim tamen apud nos habita fuerant, describenda, et ad V. S. perferenda curavi. Utrumque opus fuisse V. B. gratum de ipsius humanitate et clementiam facile spero. Neque vero inutile puto fore ad eam Gratiani editionem, cum viderim V. S. denuo mihi imperasse, ut eodem modo externa concilia, hoc est, Graeca, Africana, et Gallicana cum iisdem libris conferrentur, quo emendatiora prodirent testimonia quae a Gratiano ex omnibus conciliis petuntur. Id ego, ut debui, praestiti diligenter, usus in primis opera Joannis Bapt. Perezii ministri mei, qui in superioribus emendationibus, ut puto, laudabiliter versatus, horum librorum veterum magnum usum habet. V. obsecro S. ut hunc tertium libellum benigne accipiat, et non tam muneris, quam animi observantiaeque erga se meae magnitudinem metiri dignetur. 

D. O. Max. B. V. magnis Ecclesiae Catholicae utilitatibus doctissime servet incolumem. Toleti die XXVI. Octobris MDLXXX.