XIII. Acta electionis Ramionis abbatis monasterii S. Benedicti Bagensis, anno MII. 1002

XIII. 

Acta electionis Ramionis abbatis monasterii S. Benedicti Bagensis, anno MII. (V. pág. 212.) 

Ex autogr. in arch. eiusd. monast. 

Annuente divinâ pietate, cuius olimpi hac telluris titanis atque rerum aeriis patrator huius vibrantissimus numinis celicole cernere queunt rutilantiaque protalata palmo concludit matherie. Hys nempe humane fictor sua eis nimirum cornu iubar conspicit profectibus eniterii. In hoc ab annis incarnationis eiusdem patrator domini nostri Ihesu Christi revolutos temporis post anno II. millessimo, era millesima XL., Indictione XV., tertio Idus October, anno VII. regnante Raguaberto rege imperante Francia. Obhit enim in plagis nostrae partibus in cenobio beati Benedicti, qui est situs in comitatu Ausona in terminos de Minorisa iusta amno Lubricatu (Llobregat). Fuit quidam defuncto abbatis Seniofredi in anno quod Ismaëlite perturbarunt castella vel loca huius regione. Antea enim fuit princeps Raimundo Romam ad apostolica sede beati Petri apostoli principem apud pontificem Ausonensis nomine Arnulpho, et fuit ibi altercatio de predicto cenobio pro fundatores ecclesiae. Apostolicum autem, quod eodem die regebat sede romulea, in suis responsis coram cunctis dixit: Prisca legum statuta praeceptum est, ut regia potestate seu in principibus monasteriis aut maiori gradu episcopali in illorum arbitrio cui placuerit in Dei honore donationis opus perficiat. Tunc vero Raimundo comite dixit ad prelibato pontífice: quid facimus de hoc? Ille autem inquid: Iterabo domui prememorato cenobio, exquiram eorum voluntates, quod voluerint, aut quod eligerint patronem. Ita et fecit. Illi autem respondentibus, Adroarius monachus, et Teudalecus monachus, et Baldemarus monachus, et Ermengaudus monachus, cum coeterorum congregatione famulantibus Deo de praedicto cenobio cum consensu presbyterorum, et diachonorum, et subdiachonorum vel universorum laichorum, omnes unanimiter aiunt: Domine, in voluntate Dei et vestra est, non in nostra. Qui enim Domino dederit et placuerit, nos volumptarie elegimus in obsequiis Dei. Scimus enim in vestra sede virum bonum quod nobis complacuerit, nomine Ramio, nobilem, aedificatorem, bonis moribus, et secundum suam utilitatem sapientem, in elemosinis promptum, in vigiliis assiduus, in oratione iugi, et pro his et aliis bonis, quod scimus, vestram precamur clementiam ut concedatis illum in Dei opera et servitio, et beati Benedicti cenobio. Et nos supra fixi monaci cum caterva clericorum vel consensu fratrum nostrorum sic proclamamus et eligimus eum ad abbatem, si Domino placuerit, dignus est ut obtineat hanc dignitatem. Adroarius monachus, qui prop+ter aegritudinem corporis mei scribere non potui, sed signum + crucis impressionis feci. = Baldemares monachus SS. = Orucius monachus SS. = Todalecus + monachus. = Ermengaudus monachus SS. = Anduagrio monachus SS. = Argericus monachus SS. = Willelmus monachus SS. = Wifredus monachus SS. = Viventius monachus SS. = Ansolphus monachus SS. = Stephanus monachus SS. = Miro monachus SS. = Sendredus monachus SS. = Ansulphus sacer SS. = Pontius levita. = Badelevus sacer SS. = Arnulphus hac si indignus gratiâ Dei episcopus et abba. = Raimundus comes, qui ista electione fecit fieri, et firmavi et firmare rogavi +. = Sendreus +. = Wifredus + = Gombaldus +. = Nos omnes unanimiter qui hanc electionem proclamamus, et firmare rogavimus.

Tomo 6, apéndice 30. D. Olivae Auson. episcopi et abbatis Rivipollensis carmen in laudem monasterii Rivipollensis

XXX. 

D. Olivae Auson. episcopi et abbatis Rivipollensis carmen in laudem monasterii Rivipollensis, editum post annum MXXXII (1032). (V. pág. 191.) 

Ex bibl. Rivipoll. cod. n. 57. MS. sec. XI. 

Hoc adiens templum genitricis virginis almum, 

Fac venias mundus, humili spiramine fultus. 

Hic Deus est rector, templi servator, et auctor: 

Emicat egregius, radians ut sol, Benedictus, 

Cuius ad aethereum perducunt dogmata regnum. 

Poscimus hunc patrem nosmet dominumque potentem, 

Praestet opem, miseris prebens solatia cunctis. 

Presul Oliva sacram struxit hic funditus aulam; 

Hanc quoque perpulcris ornavit maxime donis. 

Semper ad alta tulit, quam gaudens ipse dicavit. 

Est hic et Arnulphus arum qui prima domorum 

Menia construxit, primus fundamina iecit, 

Sedis et egregie praesul rectorque Ierundae. 

Quintus in hac aula Guidisclus praefuit abbas. 

Claret post sextus Sen dictus nomine fredus. 

Septimus ipse sequor, qui nunc sum carminis auctor.

Conditur hic primus Guifredus marchio celsus,

Qui comes atque potens fulsit in orbe manens; 

Hancque domum struxit, et structam sumptibus auxit:

Vivere dum valuit, semper ad alta tulit; 

Quem Deus aethereis nexum sine fine coreis 

Annuat in solio vivere sydereo. 

Hic dominus patriae recubans, praesulque Ierundae,

Abdita Felicis prodidit ossa pii. 

Dictus in hoc euvo patris de nomine Miro,

Aeveat hunc regnum Christus ad aethereum. 

Huius et annexo genitor tumulatur in antro

Miro, sed ipse comes, clara patrum soboles. 

Hinc comes egregia princeps ac conditur urnâ 

Nomen Ave referens, prolis honore vigens: 

Stemate sceptrigero potiatur munere divo, 

Eruit supliciis, polleat aucta bonis; 

Hic Ermengaudus Sunieri nobile pignus,

Perditus, heu, gladio, ac requiescit humo. 

Hunc fera mors rapuit, quae nulli parcere novit;

Parce, Deus, famulo, conditor alme, tuo. 

Post quoque Guifredus crudeli morte peremptus,

Nobilis atque comes, quem tulit atra dies, 

Hoc iacet in tumulo compressus cespite duro:

Confer opem misero, Christe Deus, famulo. 

Contegit hic tumulus Sinfredi nobile corpus,

Qui comes egregius splenduit atque pius: 

Bellipotens, fortis, metuendus, et acer in armis,

Terribilis reprobis, et decus omne suis. 

Quisquis ades, lector, suplex dic: parce Redemptor: 

Hunc miserans famulum fer super astra tuum.