XLIII. Fundatio monasterii fratrum Praedicatorum Tarracone, an. M.CC.LVIII. (1258)

XLIII.

Fundatio monasterii fratrum Praedicatorum Tarracone, an. M.CC.LVIII. (1258) (Vid. pág. 185).

Ex Cartul. eiusd. monast. 

Noverint universi praesentes pariter ac futuri, quod nos Petrus miseratione divina Terraconensis Archiepiscopus, et universum ejusdem ecclesiae Capitulum, attendentes quod propagatione ordinis Fratrum Praedicatorum et aliorum religiosorum Dei Ecclesia sublimatur, et cultus fidei catholicae ipsorum Fratrum exortationibus et vitae honestate ac conversatione laudabili aucmentatur, et fidelium devotio suscipit incrementum; cupientes etiam tam per nos quam per Fratres Praedicatores quos ad haec necessarios et utiles novimus per experientiam saluti fidelium providere, apud quos idem Fratres Praedicatores assidue conversantur, ad instantiam et praeces Fratris Andreae de Albalato, et Fratris Arnaldi de Barbarano, quos secundum Deum admittimus, vobis Fratri Petro de Osca, Priori Provintiali Fratrum Praedicatorum in Hispania commorantium, et per vos eidem ordini Fratrum Praedicatorum liberam concedimus facultatem, quatinus, jure ac dignitate metropolitica in omnibus semper salvis, in Terraconensi civitate vel extra, ubi vobis visum fuerit expedire, monasterium construatis, in quo conventus Fratrum Praedicatorum valeat commorari, habendo ibi ecclesiam, et omnes officinas necessarias, et percipiendo omnes oblationes quas ad eandem ecclesiam fidelium devotio duxerit offerendas; habendo ibi quoque hortum usque ad tres quarteriatas terrae absque onere decimarum et praemitiarum, habendo ibi etiam cimenterium usque ad unam quarteriatam terrae, in quo cimeterio tumulari valeant qui ibi elegerint sepulturam. Ita tamen quod de his, quae causa sepulturae ipsi ecclesiae legata fuerint, tertiam partem Terraconensis ecclesiae Capitulo tribuatis. In casu autem quando aliquis de parrochianis ecclesiae nostrae apud vos elegerit sepulturam, parrochialis sacerdos defferat corpus ad ecclesiam vestram, prout consuevit deferre ad ecclesiam Sedis nostrae, et de manu sacerdotis praedicti vos ipsum corpus recipiatis ibidem, salvo jure consuetudinis sacerdotum parrochialium hactenus observatae. Item hanc concessionem et donationem vobis facimus tali conditione quod numquam vobis scientibus, aut ratum habentibus, Apostolica privilegia impetrentur contra tenorem praesentis instrumenti. Et nos Frater (se lee Fratrer) Andreas de Albalato, et Frater Arnaldus de Barbarano, pro nobis et Fratribus Praedicatoribus hanc concessionem sub conditionibus recipimus memoratis. Actum est hoc quarto kalendas decembris anno Domini millessimo ducentessimo quadragessimo octavo. = Ego Petrus, sanctae Tarraconensis ecclesiae Archiepiscopus, subscribo. = Ego Arnaldus, Tarraconensis ecclesiae Praepositus, hoc firmo. = Ego Arnaldus de Acuta, Archidiaconus Tarraconensis, subscribo. = Ego Petrus Bernardi, Hospitalarius subscribo. = Ego Geraldus de Selma (se encuentra Celma, Ceuma y ahora Selma), Succentor Tarraconensis, subscribo. = Ego Raymundus de Vales, canonicus Tarraconensis, subscribo. = Ego Ferrarius de Gatello, canonicus Tarraconensis, hoc firmo et hoc sig+num imposui. = Ego Petrus Gibot, Tarraconensis canonicus, subscribo. = Ego Raymundus de Vilafranca, canonicus Tarraconensis subscribo. = Ego Salvator Gali, (casi Salvador Dalí) Terraconen. canonicus, subscribo. = Ego Guillermus Coloratus, Terraconen. canonicus, subscribo. = Ego Guillermus de Verneto, canonicus Tarraconen., subscribo. = Ego Geraldus de Quinzaco, canonicus Tarracon., subscribo. = Ego Ernaldus de Valleforti, Thesaurarius, subscribo. = Ego Michael de Conosio, canonicus Tarracon., subscribo. = Ego Raymundus de Vilanova, publicus tabellio Tarraconensis, hoc scripsi mandato Magistri Guillermi ejusdem notarii.

Tomo 3, apéndice 10, bula, unión, iglesias, Segorbe, Albarracín, Alexandro IV

X. 

Bula de la unión de las iglesias de Segorbe y Albarracín expedida por el papa Alexandro IV en Anagnia el año V de su pontificado (1258) (a: Copia del original existente en el archivo de la catedral de Segorbe.) (V. pág. 55). 

Alexander episcopus, servus servorum Dei, venerabili fratri episcopo, et dilectis filiis capitulo segobricen. et S. Mariae: salutem et apostolicam benedictionem. Petitio vestra nobis exhibita continebat quod quondam Petrus Roderici (b), nobilitate sanguinis, et morum honestate praeclarus, á clarae memoriae Lupo rege (rey Lobo) quaedam castella, et villa obtinuit, quae à sarracenis fuerant diutiùs occupata; in quae siquidem idem P. postea sollicitudine operosam christianos habitatores induxit, qui una cum habitatoribus locorum ipsorum apud bonae memoriae toletan. archiepiscopum loci metropolitanum multipliciter institit, ut eisdem concederet episcopum specialem, et in uno castrorum illorum, quod Sancta Maria vulgariter nuncupatur, episcopalem sedem constituere dignaretur. Qui, tàm nobilis memorati, quàm populi devotionem attendens; considerans nichilominus quod ex hoc non solum fidelibus poterant spiritualia commoda provenire, set etiam paganorum incursibus facilius obviari, auctoritate piae memoriae Celestini papae, praecedessoris (praedecessoris) nostri, tunc in minori officio constituti, in Ispaniae partibus legationis officium exercentis, et comprovincialium episcoporum consilio, annuit postulatis: constituens ut apud praedictum castrum sedes episcopalis existeret, quae per proprium episcopum regeretur. Unde juxta statutum hujusmodi jam dicta sedes ex tunc usque ab haec tempora fuit proprii pastoris ministerio gubernata. Et postmodum felicis recordationis Innocentius papa predecessor noster, ad instar felic. memoriae Innocentii papae III praedecessoris nostri supra dictum statutum, sicut providè factum extitit, approbans, illudque auctoritate apostolicam confirmans statuit, ut cùm civitas Segobricensis jam ad christianae religionis cultum, divinam gratiam disponente, rediisset, ad tuam, frater episcope, tuorumque successorum pastoralem curam accederet; ita quod de reddenda sibi episcopalis cathedrae dignitate, vel unione inter has duas ecclesias faciendam romani pontificis auctoritas requiri deberet; idque in hoc casu servaretur, quod ejus existeret arbitrio diffinitum. Nos igitur attendentes quod eaedem ecclesiae, ut pote locorum, ut asseritur, vicinitate conjunctae, comodè possint sub ejusdem pastoris regimine gubernari, vestris devotis supplicationibus inclinati, ipsas de fratrum nostrorum consilio duximus uniendas. Ita ut tu, frater episcope, tamquam utriusque pontifex, de ipsarum patrimonio, cleri ordinatione, ac promotione, juxta statuta canonum, ordinandi ac disponendi habeas facultatem. Statuentes ut earumdem ecclesiarum canonici idem collegium esse debeant, quodque ipsis sint tractatus, et jura communia, nec non consuetudinibus et privilegiis comuniter gaudeant, quae in earum alteram meliora et humaniora consistunt. Proviso ut cum in una residentiam feceris, providenti curam disponas, quod in aliam divina mysteria sollempniter peragantur. Nulli ergo omnino hominum liceat hanc paginam nostrae unionis et constitutionis infringere, vel ei ausu temerario contraire. Si quis autem hoc atemptare (attemptare) praesumpserit, indignationem Omnipotentis Dei et BB. (beatorum) Petri et Pauli Apostolorum ejus se noverit incursurum. 

Dat. Anagniae XV. cal. april. pontificatus nostri anno quinto (1258). 

(b) Pudo ser equivocación llamar Roderici, a quien consta que debía llamar Petrus Ferrandi, o Ferdinandi, que fue D. Pedro Fernández de Azagra, agraciado por Lobo, rey de Valencia, con la posesión de Albarracín.