XXXIX.
Absolutio Guillermi Raymundi de Montecatano ob perpetratam necem Berengarii de Villamuls, Archiepiscopi Tarracon. (Vid. pág. 169.)
Venerabilibus in Christo Patri Dei gratia Archiepiscopo et dilectis filiis in Domino Capitulo Tarraconensi … Nicolaus miseratione divina Tusculan. Episcopus salutem in Domino. Latorem praesentium Guillermum Raymundi, qui, sicut ex ejus confessione accepimus, bonae memoriae Berengarium, Tarraconensem Archiepiscopum, suadente diabolo, interfecit, authoritate Domini Papae secundum formam Ecclesiae absolutum ad vos remittimus de consilio venerabilium Patrum Ugotionis Hostien., et Pelagii Albanen. Episcoporum, unioni, et poenitentiam injungentes, videlicet, ut in regressu suo, quam citius videre Tarraconam poterit civitatem, de equo descendens, nudus et discalceatus, in brachiis et camisiam transferens tortam in collo, et virgas in manibus tenens ad eamdem veniat civitatem, et ad introitum singularum ecclesiarum juxta ambitum civitatis ejusdem ab aliquo praesbytero virgis se faciat verberare; sicque demum ad ecclesiam veniens cathedralem a vobis, Domine Archiepiscope, et Capitulo vestro, venia devote et humiliter postulata, vobis et eidem Capitulo homagium faciat, et concedat de terra sua viginti librarum redditus annuatim. Praeterea quod de manu Domini Papae signum crucis accipiat, praecipimus ei, ut vadat extra mare, et biscentum milites, et triginta ballistarios et arcuarios bene armatos sumptibus suis ducens, sit cum eis per quinquennium in subsidium Terrae Sancte. Et quamdiu vixerit, omnes sextas ferias in pane et aqua jejunet, et omni anno, eo die quo tantum scelus commissit in pane et aqua jejunans, eodem die centum procuret pauperes, et eorum cuilibet tunicam unam de panno laneo largiatur. Injunximus etiam ei, ut toto tempore vitae suae quadragessimam ante Natale, secundam et quartam feriam in vita quadragessimali jejunet, nisi eisdem diebus ultra mare fuerit pugnaturus, et donec iter Hyerosolymitanum accipiat. Et postquam inde fuerit, Deo dante reversus, ad carnem cilicium semper portet, nisi cum ab uxore requisitus, ei debitum reddiderit maritale. Jejunium autem secundae et quartae feriae, cum voluerit, redimat, eisdem diebus quinque pauperes procurando; si vero aliqui ecclesiarum Praelati, quibus hoc liceat, aliquam fecerint remissionem eidem concedimus, et ratam habemus eamdem. Ad haec injunximus, ut ecclesiae, quibus damna intulit, pro posse satisfaciat competenter.
