LXXVI. Charta electionis Gaufredi, Episcopi Rotensis, an. MCXXXV

LXXVI.

Charta electionis Gaufredi, Episcopi Rotensis, an. MCXXXV. (Vid. pág. 203.) 

Venerabili Oldegario Dei gratia Terraconensis metropolis dispensatori, dignitate conspicuo, clerus et populus Barbastrensis sive Rotensis ecclesiae totius devocionis famulatum. Credimus non latere archiepiscopatus vestri celsitudine quod nostra ecclesia suo sit viduata Pastore, hac propter hoc solacio proprii sit destituta rectoris. Quapropter ne Pastore absente grex dominicus perfidorum luporum morsibus pateret, improbique raptoris fieret praeda, communi voto atque consensu elegimus nobis Pontificem Gaudfridum presbiterum monasterii Beati Poncii monachum, virum utique prudentem, hospitalem, ornatum moribus, castum, sobrium, mansuetum, Deo et homibus placentem. Quem ad archiepiscopatus vestri dignitatem mittere curavimus, unanimiter postulantes et obsecrantes a vestra maiestate nobis illum ordinari in Pontificem, quatinus auctore Deo nobis velut idoneus Pastor praeesse valeat et prodesse, nosque sub sacro eius regimine Domino semper militare possimus. Ut autem omnium nostrum vota in hac electione convenire noscatis, huic canonico decreto propriis manibus roborando subscripsimus. = Ego Guillermus Bonifilii, Prior Rotensis subscripsi. = Ego Garsias, Prior claustrensis ss. = Ego Guillermus Petri, eiusdem ecclesiae Archidiachonus ss. = Ego Garsias, Barbastrensis Archidiachonus ss. = Ego Garsias Archidiachonus ss. = Ego Guillermus Sacrista ss. = Ego Ainardus, Prior Sancti Andreae ss. = Ego Bertrandus Cellararius ss. = Ego Bernardus Barravensis ss. = Ego Berengarius de Cornuta ss. +. = Ego Stephanus Cantor ss. +. = Ego Raimundus de Benascho ss. +. = Ego Petrus de Biura ss. +. = Ego Nicholaus ss. +. = Ego Petrus Exemeno ss. +. = Ego Guillermus de Capella ss. +. Ego Forto ss. +. = Ego Martinus, Abbas Sancti Victoriani ss. +. = Ego Bernardus, Abbas Alaonis ss. +. = Ego Raimundus Archidiachonus ss. = Ego Raimundus Martini Archidiachonus ss. +. = Ego Petrus Gauzperti laudo hanc electionem +. = Ego Petrus Mir de Entenza laudo +. = Ego Gombaldus de Benavent laudo +. = Ego Bernardus Petri de Petra rubea laudo +. = Ego Bardina laudo +. = Ego Bartholomeus laudo +. Ego Peregrin de Alchezar laudo +. = Ego Fertung Dato (Fertungo Dat más arriba) de Barbastro laudo +. = Ego Asalid de Gudel laudo +. = Ego Raimundus Helemosinarius scriptor istius cartae subscripsi +.

LXXV. Donatio altera ecclesiae Rotensi facta a Ranimiro, Rege Aragonum, an. MCXXXV. (1135)

LXXV.

Donatio altera ecclesiae Rotensi facta a Ranimiro, Rege Aragonum, an. MCXXXV. (1135) (Vid. pág. 202.)

Sub Christi nomine et eius divina gratia. Ego quidem Ranimirus Dei gratia Rex facio hanc cartam donationis Domino Deo et Sancto Vincentio, et Beato Raimundo Rotensis eclesiae. Placuit mihi libenti animo, obtimo cordis affectu et spontanea voluntate, et propter remedium animae meae et animabus patris et matris meae et fratrum meorum Rex Petrus et Rex Ildefonsus bonae memoriae quibus sit requies, dono atque concedo supra dictae ecclesiae Sancti Vincentii, et Sancto Raimundo, et chanonicis ibidem Deo servientibus in Jaca illas meas tendas quod tenet hodie Natal in illa carniçaria, cum quantum ad illas pertinet vel pertinere debet ad meam regalem vocem. Adhuc autem dono et confirmo in ipsa plaça de ipso castellare in Jaca tantum ut possint ibi facere magnas et obtimas casas ad honorem Dei et Sanctii Vincencii et Sancti Raimundi. Et eodem modo dono atque concedo ipsa mea vinea vetera quae est ibi in ipso vingero de Jaca totum ab integro. Et quidquid ipsa ecclesia Sancti Vincentii potuerit adquirire in ipsa villa Jaccae vel in suo termino dono vel emptione totum sit francum et ingenuum et liberum et securum per cuncta secula, salva mea fidelitate et de omni mea posteritate per cuncta secula seculorum. Amen. Et quicumque hanc cartam et istut donativum supra scriptum quod ego Ranimirus Dei gratia Rex facio pro mea anima et remedio patris mei Regis Sancii et matris meae Reginae Feliciae, fratrumque meorum venerabilium Regum Petri Sancii, et Ildefonsi praefatae ecclesiae dirumpere vel inquietare voluerit novies componat, et insuper sit excomunicatus, et anatematizatus, et segregatus a Sancta Dei ecclesia, et cum Datan et Abiron quos vivos terra obsorbuit in infernum, abeat participationem. Amen, Amen, Amen. Signum + Regis Ranimiri.

Facta vero hanc cartam donacionis era MCLXXIII. in mense januario (leo juanario) in civitate quae dicitur Osca, regnante me Dei gratia in Aragone, et in Superarbi sive in Ripacurcia, Garcia Ranimirez sub manu mea Rex in Pampilona, Episcopus Garsias in Caesaraugusta, Episcopus Mikael in Taraçona, Episcopus Don Dodus in Osca et in Jaca, Don Garcia Abbas in Leior, Domno Ximino Abbas in Sancti Johannis de illa Pinna (San Juan de la Peña, Penna), Don Martino Abbate in Sancto Victoriano, Comes Arnal Miro Palgarensis in Boil et in Fontetova, Fertungo Galinç in Osca et in Alqueçar, Fertungo Dat in Barbastro et in Petraselez, Enneco Lopiç in Castro et in Napal, Pere Ramon in Stata, Alamaçon in Monte cluso, Mikael de Rada in Tronceto et in Petra rubea, Pere Joçpert in Sancto Stephano de illo malio (Esteban, Esteve, lo Mall), Pere Mir in Banavar. = Ego Raimundus scriptor sub jussione Domini mei Regis hanc cartam scripsi et de manu mea hoc signum + feci. 

XLVI. Ranimirus Rex Aragonum concedit Rotensi ecclesiae ecclesiam Barbastrensem an. MCXXXV. (1135)

XLVI. 

Ranimirus Rex Aragonum concedit Rotensi ecclesiae ecclesiam Barbastrensem an. MCXXXV. (1135) (Vid. pág. 142.) 

Sub Christi nomine et eius gratia et imperio, Rannimirus Rex, gloriosi Regis Sancii filius cunctis primoribus, magnatibus et populis eius regno constitutis. Notum vobis omnibus praesentibus scio, et futuros pleniter nosse cupio, qualiter gloriosus Rex Sancius, pater meus Barbastrensem civitatem a Paganorum dominio liberatam episcopatui Rotensi addiderit temporibus Salomonis Episcopi. Hoc enim eiusque posteritati Romana auctoritate concessum esse, manifestis probatur indiciis, ut quicquid a Paganorum erueret potestate, cuicumque vellet daret ecclesiae, proprioque ordinaret arbitrio. Deinde inter Raimundum Dalmacium, Rotensem Episcopum et Garsia, Jaccensem Episcopum pro eiusdem ecclesiae terminis ortam contentionem proprio discussit judicio, ipsosque pro se et suis successoribus de episcopatus sui terminis fecit concordare, et concordiam scriptis firmare. Patre vero meo defuncto frater meus Petrus regni adeptus culmina, patris mei per omnia sequens vestigia, Poncio, Rotensi Episcopo Barbastrensem cum suis terminis dedit ecclesiam, ipsumque primum Barbastrensem vocavit Pontificem, episcopalem Sedem in eandem mutans civitatem, usquequo Dominus Illerdam manibus reddat Christianorum. Et ne hoc statutum esse vel a regni sui successoribus aliqua posset destrui occasione, eundem Barbastrensem Episcopum ad Romanam dirigens Sedem, quod ipse pio statuerat animo, Urbani Papae fecit firmare privilegio. Eodem vero Papa defuncto, Paschalis Secundus Romanam adeptus Sedem, eiusdem Regis annuens petitionibus, praedecessoris sui decretum et concordiam inter Episcopos de terminis sui episcopatus factam, Apostolica auctoritate proprioque firmavit scripto. Rege itaque de hac instabili vita ad coeli Sedem transmutato, frater meus Adefonsus regni suscepit jura. Ipso namque ad regnum electo, Raimundus bonae memoriae Episcopus, regio assensu et populorum acclamatione in Barbastrensi ecclesia ad episcopalem electus est dignitatem, praesente Stephano, Oscitano Episcopo ipsius electionem cum reliquis ordinante. Sicque idem gloriosus Praesul multis diebus eandem rexit ecclesiam. Sed quia plus coelesti quam terreno voluit Regi militare, invidia diaboli quae primum hominem a proprio dejecit solo, eiusdem Regis animum contra eum injuste comovens, quorundam perversorum hominum malitia, eum a propria expulit Sede. Illo vero contra vim et injuriam sibi illatam Deum et Romanam interpellante Sedem, tandem ex hac luce subtractus, cui humana defuere auxilia, divina post eius obitum affuere consilia. Invictissimus namque Rex Adefonsus animadvertens quanta hoc egerat perversitate, et recognoscens se graviter in Dei famulum peccasse, tandem perfidiae suae finem imponens, quod ei injuste abstulerat eius successori juste recteque reddere decrevit. Oscensem namque et Rotensem Episcopos super illius ecclesiae controversiam coram multis expectabilibus et reverentissimis personis, scilicet Auxensi Archiepiscopo, et Tolosano, et Ausonensi, Caesaraugustano etiam, et Tirassonensi, et Nagarensi Episcopis, Abbatibus quoque, et nobilissimis regni sui viris quamplurimis in eadem Barbastrensi civitate ad judicium convenire praecepit. Statutis vero judicibus de judicio diu multumque decertantibus, tandem communi utriusque partis acclamatione ipsi ambo Pontifices cum suis fautoribus eiusdem Regis adiere curiam, eumque in Pampilonensi civitate reperere, suas rationes ante expositas in ipsius praesentia refferentes. Ubi Rotensis Episcopus per Apostolica privilegia, per regalia statuta, per Pontificum utriusque diocesis certas definitiones, Barbastrensem Sedem decessoribus suis et successoribus eorum in perpetuum irrefragabiliter esse datam ostendit. Quod Oscensis Episcopus contradicere minime potuit; et diligenter etiam inquisitus a Rege a proprietate juris praenominatae Sedis unde prius quaerelas moverat, nullas auctoritates ostendere valuit, sed omnino defecit. Quod ut gloriossisimus Rex audivit, ea quae Romani Pontifices privilegiis confirmaverant, quae praedecessores sui gloriosi Aragonum Reges immobiliter constituerant, quae etiam Pontifices utriusque diocesis regio consilio inter se definierant, illibata et inconvulsa manere debere, ex deliberato curiae suae consilio respondit, parique tenore laudavit et confirmavit. Quapropter ego Ranimirus, Aragonensium Rex, divina compunctus clementia et Romana fretus auctoritate, pro anima patris et matris meae fratrumque meorum et pro regni mei stabilitate et animae meae salute Barbastrensem ecclesiam cum suis terminis dono et concedo et perpetua stabilitate confirmo juri Rotensis ecclesiae, et ne in perpetuum ab aliquo regni mei successore patris et fratrum meorum et mea donacio auferri possit vel mutari, regali auctoritate corroboro. Hanc autem donacionem facio et confirmo VII kalendas julii nobilissimis regni mei clericis et laycis quamplurimis coram astantibus, scilicet Martino, Sancti Victoriani Abbate, Arnaldo Mironis, Comite Paliarensis, Raimundo Petro de Eril, et Petro Raimundo, filio eius et Petro Jozpert de Cornutella, et Petro Raimundo de Stata, et Gombaldo de Benavent, et Galindo Garzez de Sancto Vincentio, et Petro Mironis de Entenza, et Bernardo Petro de Laquares, et Ferriz, et Lope Belasquiz de Pomar, et Sango Sangiz de Eresun, et Arpa et David de Osca. Facta carta donationis era MCLXXIII in mense junio in villa quae dicitur Rota, regnante me Dei gratia in Aragone et in Superarbi sive in Ripacurcia, Episcopo Don Dodo in Osca et in Jacca, Episcopo Garsia de Maxones in Caesaraugusta, Episcopo Don Michael in Tirassona, Episcopo Sancio in Pampilona, Fertungo Galindez in Osca, et in Elesone, Lope Fertugnones in Albero et in Civitate, Frontino in Sos, Castange in Bel, Fertungo Dat in Barbastro, Enneche (Eneco) Lopez in Napal (Naval), Ramon Pere in Calasanz. 
Ego Raimundus de Banasto sub jussione Domini mei Regis hanc cartam scripsi et de manu mea hoc sig+num feci.